De witte bloem.
Een witte bloem die zich opent en verlangd naar een kleur,
houd zich staande op een stengel van liefde en moed.
Groene blaadjes onervaren, groeien langzaam steeds groter.
De zon die zorgelijk zijn kelkje voed.
Maar een kleur zal hij nooit krijgen,
omdat hij is wat hij altijd zal zijn.
Een witte bloem onschuldig en teder.
In een wereld vol haat en venijn.
M.b.M: | Dinsdag, september 11, 2007 18:14 |
leuk maar ik vind de laatste regle zo negatief! kijk die bloem moet zich erbij neerleggen ( antropomorfisme) dat hij zo is. Netzoals mensen dat moeten doen.. maar als ze eenmaal waarderen hoe ze zijn, komt het goed. Dan komt het goed. Maar zo vol is de wereld niet met haat en venijn. Er zijn meer positieve dingen dan negatieve dingen. Alleen je moet meer openstaan. | |
Gert: | Woensdag, augustus 01, 2007 09:58 |
Ook weer erg mooi. Groet, Gert |
|
red one: | Dinsdag, juli 31, 2007 11:07 |
heel mooi geschreven! liefs |
|
Knuffelbeertjuh: | Dinsdag, juli 31, 2007 11:03 |
mooi!! | |
Auteur: Kevin Steur | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 30 juli 2007 | ||
Thema's: |