Als het niet goed gaat,
Gaat het ook niet goed komen.
Ik ben dan instaat tot allerlei dingen.
Die kunnen leuk zijn maar ook niet.
Gaat het slecht,
Draait de wereld om mij en mijn schaar.
Want dan weet ik, het is echt…
En dan is het weer klaar.
Niemand kan zeggen hoe ik me voel.
Niemand weet precies wat ik bedoel.
Ik ben anders dan anderen,
En ik ga echt niet veranderen.
Ik kan zolang snijden als ik wil.
Al doet het pijn.
Ik geef nooit een gil.
Want soms is het gewoon fijn.
Iedereen kan nu wel zeggen kom op meid,
Je kan het wel.
Maar in heel me leven is er strijd.
Ik kan het niet, het is geen spel !!
Het is gewoon te erg,
Soms zijn de neigingen ook ernstig.
Problemen zo hoog als de grootste berg,
Neiging naar neiging, het stapelt op.
Er is geen stoppen aan,
Ik ben ooit te ver gegaan.
Nu kan ik niet meer terug,
Het gebeurde ook allemaal zo vlug.
Mensen die praten,
Mensen die me verlaten.
Mensen die dingen gaan denken,
Zonder van hun gedachte af te wenken,
Ze denken me te kennen,
Maar dat doen ze niet.
Ze zijn me gewoon aan het jennen.
En dat doet me verdriet.
Ja aanstellen dat is ook zoiets,
Ze denken zonder te weten.
Ze denken gewoon maar iets.
En dan ga ik hun vergeten.
Het zijn geen vrienden,
Dat zullen ze ook nooit zijn.
Het zijn al helemaal geen helderzienden,
Want zij doen mij gewoon pijn.
Het allemaal doet me veel pijn.
En dat is helemaal niet fijn.
Waarom snij ik ??
Daarom..
Het mag geen reden wezen,
Maar dat is het toch.
Ik ga niet erom vrezen,
Ik zie wel wat er gebeurd.
Ik doe wat ik doen wil,
En zo niet dan geef ik wel een gil.
Mij kan je niet overtuigen…
Ik gebruik mijn eigen zintuigen.
Ik geloof wat ik geloven wil,
Ik praat over mezelf hoe ik praten wil.
Ik heb een hekel aan mezelf,
En niemand die dat echt ziet.
Ik doe dingen die onopgemerkt blijven,
En zo zal het ook altijd zijn.
Ik ga het er niet inwrijven,
Dit is alles wat ik zeg.