De Brand...
Alles was gewoontjes,
niks aan de hand,
gezellig zitten,
langs de kachelrand.
Praten en lachen,
je staat er niet bij stil,
het kan iedereen gebeuren,
niemand die het wil.
Na een gesprek ga je kijken,
wat voor geluid je toch steeds hoort,
je loopt naar boven,ziet niks,
dus je gezellige moment is voor niks verstoord.
Achteraf gezien denk je,
was het daarna maar voorbij,
maar het ging toch nog veel verder,
veel te ver voor mij.
Toen ik weer ging kijken,
voor de tweede keer,
schrok ik ongelofelijk,
die kamer was niet meer.
Door de zwarte rook,
zag ik alles staan,
en door de gele vlammen,
was alles langzaam vergaan.
Rennend naar buiten,
belde meteen,
een heleboel mensen,
stonden er omheen.
Hulp wilden ze wel geven,
ze stonden allemaal paraat,
maar alles was in de vlammen opgegaan,
voor hulp was het te laat.
En dan later heb je het besef,
ik ben het kwijt,
alles wat van mij was,
weg in zo’n korte tijd.
Verwoest door de vlammen,
en door het zwarte roet,
vond ik mijn huis terug,
het voelde naar,althans niet goed.
En dit alles zomaar,
door een stomme fout,
het zal je maar gebeuren,
alles weg waar je van houd.