Handaflossing
De wielerwedstrijd op de baan
En dan de koppelkoersen speciaal
Zij zijn de spiegel van mijn bestaan
We spreken als renners dezelfde taal
We draaien rondjes door het leven
Immer dezelfde molen, dag na dag
Daag'lijks weer het beste geven
De sleur die geen eind' vermag
We halen in en zakken af
En zwaaien uit en remonteren
Om straks weer in gerepte draf
Een aantal banen te presteren
Ik haal je in en geef mijn hand
Je klemt je vast en ik trek je voort
Ik maak plaats, ga aan de kant
'k Wil niet dat je hier ontspoort
Mijn handaflossing geeft je vaart
En ik draai af, mijn laatste ronde
De afgang blijft me hier bespaard
Ik lik mijn laatste rennerswonde
Zo is het leven van een renner
Het leven dat ik als geen ander ken
Nog een paar rondjes en ik ben er
Ik mag weer worden wie ik ben
Douwe
frou-frou: | Woensdag, augustus 08, 2007 10:12 |
...en dat alles zonder doping! weer een mooi en ritmisch gedicht om te lezen....één na laatste couplet laat nog vragen na...fluisterstof.... |
|