De tunnel 1
Hier loop ik dan, sjokkend en vermoeid
Door die eindeloos lange betonnen buis
Niet betrokken en door weinig nog geboeid
Voel ik me levenslang onwennig, niet thuis
De tunnel, van nauwe luchtkokers voorzien
Gaat op en af, een parodie op het leven
Gescheiden van het aards gebeuren bovendien
Probeer ik mijn benen moed te geven
Ze sleuren voort zonder zicht op een doel
Stap voor stap markeringen in het zand
En ik trek mijn onvermoeide stalen smoel
Zoekend naar het langverwachte achterland
Die vreselijke smeerpijp van het bestaan
De gore tocht van het ritmisch voortbewegen
Maar…ooit komt er een daverend einde aan
De laatste dichte deur, zelfs dat is al een zegen!
Douwe
Quicksilver: | Donderdag, augustus 09, 2007 15:02 |
Hai Douwe, na het eind van de tunnel is er altijd weer dat licht. Misschien wel een hemels licht. Ik zou jouw gisteravond schrijven, maar mijn hotmail werkt al 2 dagen niet. je hebt het nog van mij te goed. in liefde, liefs Ducky |
|
A crying mistake..: | Donderdag, augustus 09, 2007 10:52 |
Ben het met Mamsiemomo eens, soms is er iets moois na een tunnel. Mooi geschreven toch. Xx my |
|
Mamsiemomo: | Donderdag, augustus 09, 2007 08:51 |
En soms is er zoiets moois na een tunnel. Neem nou de Gotthard..... Liefs, Mo |
|
Auteur: Douwe | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 09 augustus 2007 | ||
Thema's: |