het buurmeisje zat altijd
op een bankje op de stoep
het haar van een pop te kammen
toen heb ik besloten
om nooit te trouwen
dat kon toch nooit de bedoeling
van het leven niet zijn
eeuwig haar kammen
met een tuttekop
zelfs
begon ik hatelijk mijn tong
naar haar uit te steken
tot ze mij ook begon te tergen
en kleine keitjes
naar mij spuwde
toen besloot ik toch te trouwen
want met die levensbedoeling
kon ik mij verzoenen
ja ze hitste mij op
en nog altijd
leef ik heerlijk
keigoed
met mijn tong
uit mijn bek
als een dorstig hondje