Gebed
Vanuit de spelonken van mijn bestaan
De gewelven van het aardse lijden
Roep ik tot U, bezie en mij hoort mij aan
Probeer mij van dit ondermaatste te bevrijden
Gij, die de almacht mag verwoorden
Voor wie geen berg te zwaar moet zijn
Die rivieren verlegt naar and’re oorden
Verlos mij van dit oneindige venijn
Ik ben te moe om omhoog te lopen
Terug naar bovengrondse pracht
‘k Ben al te veel door ’t slijk gekropen
Ik heb geen fut meer en geen kracht
Als ik mijn verlangens uit mag spreken
Gij die tot alles in staat is om te geven
Rest mij om U slechts dit te smeken:
Geef mij een roltrap naar het leven
Douwe
honingbijtje: | Vrijdag, augustus 10, 2007 22:15 |
Jammer van die laaste zin, ontkracht de rest, die ik wel mooi vond. liefs honingbijtje |
|
Quicksilver: | Vrijdag, augustus 10, 2007 21:24 |
Prachtig Douwe als dat kon ik herken mij daarin. Mooi en sterk geschreven in liefde, liefs Ducky |
|
Laurens Windig: | Vrijdag, augustus 10, 2007 19:24 |
Ja, helemaal geweldig geschreven waar ik 500 % achtersta! | |
remie: | Vrijdag, augustus 10, 2007 12:14 |
een laddertje douwe je moet zelf klimmen en val je soms een sportje terug neem dan de moed verder te gaan en te overwinnen...liefs remie | |
Missieparel: | Vrijdag, augustus 10, 2007 11:25 |
Een mooi gedicht!en bij je laatste zin kwam toch echt even een glimlach op mijn gezicht. Als Hij jou een roltrap geeft stuur hem dan ook naar mij want ik kan hem ook goed gebruiken ;) Liefs Missie |
|
Auteur: Douwe | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 10 augustus 2007 | ||
Thema's: |