bestaan
het vergankelijke
staart me aan
raakt
in het voorbijgaan
van haar en huid
tot op het bot
trilt
het als een snaar
door hart en ziel
met ogenblik
naakt
de dood in bestaan
bewust in adem
kaatst het galm
verstild
met nu van leven
ninodepino: | Zaterdag, augustus 11, 2007 22:41 |
indrukwekkend maria, liefs, nino. ps. kaatst bestaan? galm |
|
Marousia: | Zaterdag, augustus 11, 2007 22:38 |
Pracht van een gedicht, die mij tot nadenken en stilte maant. Liefs van Marousia | |
fortuna: | Zaterdag, augustus 11, 2007 15:43 |
heftig, de dood in de ogen kijken... sterkte Maria. Liefs |
|
Quadesh: | Zaterdag, augustus 11, 2007 12:59 |
Brr kippenvel. maar lees ik het goed. mocht hij eindelijk gaan? knuf | |
*Ria Klein Herenbrink* Raira: | Zaterdag, augustus 11, 2007 10:13 |
hier voel je hoe intens je meeleeft en voelt met alles en ieder liefs en warme knuff Ria |
|
Ik ga weg..: | Zaterdag, augustus 11, 2007 00:44 |
Dit raakt me, stilmakend Slaap lekker Liefs Malou |
|
yazii: | Zaterdag, augustus 11, 2007 00:34 |
rakend | |
Auteur: maria | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 11 augustus 2007 | ||
Thema's: |