De oude molen
Je zwaaiende wieken
roetsjen door de lucht
boomtoppen overstijgend
de wind wordt vermaalt
we naderen, jij kreunt
je gespreide armen vragen
kom en leef met mij
je houten romp klaagt
zijn kleur ongezien
je leeftijd kraakt gebogen
toch ben je er nog steeds
je stenen hart krast
de takels gieren rollend
zelfs na al die jaren
noch wij, noch een computer
kunnen de melancholie voorbij.
ela
K@trien: | Donderdag, augustus 16, 2007 23:45 |
Mooi ... sterk ... niet uit het landschap weg te denken ! Liefs K@trien |
|
fortuna: | Donderdag, augustus 16, 2007 20:41 |
meerdere molens verlichten werk. :) Treffend mooi geschreven. Liefs |
|
sunset: | Donderdag, augustus 16, 2007 16:55 |
Mooi melancholisch herinnerend dit. Liefs, sunset PS: Als ik mag? -''tollen door de lucht'' want roetsjen is toch meer ''glijden'' -''de wind wordt vermaalD''. |
|
Lily Parker: | Donderdag, augustus 16, 2007 15:39 |
oude herrineringen zijn altijd de mooiste mooi Ela xxxxxx |
|
x*-Dwergje-*x: | Donderdag, augustus 16, 2007 12:48 |
mooi hoor... liefs-xxx-dwergje |
|
lommert: | Donderdag, augustus 16, 2007 08:40 |
graag he;) | |
lommert: | Donderdag, augustus 16, 2007 08:39 |
een molen heeft ruimte nodig...en jij hebt die gegeven in dit prachtig gedicht...ja, dit is greeg gelezen stevige groet willem |
|
Hilly N: | Donderdag, augustus 16, 2007 08:29 |
Het is een mooi plaatje, ook het gedicht. Lieve groet, Hilly |
|
ela: | Donderdag, augustus 16, 2007 01:02 |
Ik weet het zelf niet. ineens was al die ruimte er en ik kreeg ze niet weg. Maar het zijn toch mooie molens hé? ela |
|
StephanieH: | Donderdag, augustus 16, 2007 00:27 |
mooi geschreven maar inderdaad waarom al die ruimte? liefs stephanie |
|
David Matser: | Donderdag, augustus 16, 2007 00:25 |
Wauw, prachtig.... maar waarom die enorme ruimte eronder? liefs, David |
|
Auteur: ela | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 16 augustus 2007 | ||
Thema's: |