stap voor stap
dag voor dag
dichterbij
alles wat ik zoek ben jij
kapotgevallen als glas
mijn traan die zo helder was
het verdriet van alle dagen
het antwoord blijft zoekende, er zijn enkel de vragen
eeuwig verward met de klanken van jou stem
die ik nooit gehoord heb
jouw gezicht dat ik blijf zien
terwijl alle feiten erop wijzen, jij bent niet hier
secondes en minuten
kwartieren en uren
hoelang nog moet het duren
ik heb je niet horen vertrekken
en ik weet niet waar je nu bent
hoe kan ik zijn
totdat je eindelijk bij mij bent
waarom heb ik pijn
als ik in de spiegel kijk en iemand zie die ik niet eens ken
ik kan me niet verstoppen
mijn verdriet niet uitten, alleen maar opkroppen
ik wil niet gaan maar ik wil niet blijven
ik wil alleen maar dat jij bij mij bent
onderweg naar het einde
het begin dat ik kwijt ben
een nieuw begin dat ik moet zoeken
maar ik weet niet hoe ik me moet voelen
schiet op je moet schrijven
niet gaan je moet blijven
sneller dan mijn hartslag
sneller dan ik aan kan
ik kan niet rennen want ik struikel
ik kan niet schreeuwen dus ik fluister
ik zal gaan want ik kan niet meer
niet meer vandaag maar morgen vast wel weer