En de atomen splitsten …..
Miljarden chemische componenten interacteerden…
En uiteindelijk gebeurde het, dat vanuit deze interstellaire misten
Energieën zich tot sterren en planeten materialiseerden
Op minimaal een van die planeten
Waar rond een constellatie die aan kennelijk noodzakelijke voorwaarden voldeed
Op de planeet die later aarde zou gaan heten
Werden chemische verbindingen, die later cellen zouden gaan heten, voor het eerst gesmeed
Precies op de goede afstand van een ster
Haar overmatig cirkelen door de ruimte keurig getemperd door een bol van steen
Precies op goede afstand van de aarde, nog geen halve kilometer te ver
Daar ging die energie dus heen
Was het de bedoeling?
Of was er gewoon toeval in het spel?
Heeft energie bewustzijn?
Want we zien rond die planeet ontstaan een vel
Met alweer precies de juiste ingrediënten
Het was immers begonnen als een bol van steen
Maar werd allengs omgetoverd tot een levendragende planeet
En uit het niets ontwikkelde zich er een zuurstofrijke atmosfeer omheen
Alsof het de normaalste zaak van de wereld was
Wist de energie kennelijk precies wat het moest doen
En uit die ontelbare reacties en delingen
Rezen op de bol moerassen en bossen, vanuit de ruimte gezien mooi groen
En blauwe zeeën vol met water zout, rivieren nochtans zoet
In beiden manifesteerde leven zich
Met alle wijsheid ooit opgetekend, heb ik nooit kunnen vinden hoe dat moet
Ook kan ik niets verzinnen wat zoiets machtigs doet.
Hoe wisten cellen die zich deelden
Op deze pas gemaakte nieuwe planeet
Dat een cel zich überhaupt moest gaan vernieuwen
Liefst op een manier zoals daarvoor geen cel nog deed?
En hoe weet bijvoorbeeld 1 stamcel
Al delend dat hij oog moet worden en niet een been?
Door de microscoop zien we slechts een klodder organisme
Met wat DNA-strengen erdoorheen
Dit DNA is het programma
Het programma waaruit ieder soort van leven zich manifesteert
Kleine afwijkingen in dat programma, maken het tot een organisme wat na onzekere tijd muteert
Dat noemen we dan evolutie waarbij zoals verondersteld de sterksten het langste overleven
Wij zijn dus "gewoon" gematerialiseerde heelal-energie en doen "gewoon" ons rondje leven
Als dat klopt en DNA is dus het programma
Dan is dus het aanzwengelende proces diezelfde energie
Die maakte dat wij op aarde in onwaarschijnlijk tot stand gekomen ideale omstandigheden kunnen leven
Die energie is dus waarlijk een ultiem genie
Maar nu over ons mensen, 80 jaar zo ongeveer lopen wij hier niet eens verwonderend meer rond
Nee, we kopen auto's, huizen en natuurlijk grote stukken grond
Eigenen ons dingen toe, oorspronkelijk ontsproten uit heelal
En dat leidt bij mij verbaasd tot de volgende brandende vraag vooral…
Is het nou geest over de materie, of IS materie gewoon geest? (Einstein zei dat materie en energie onderling 100% uitwisselbaar zijn)
Is energie iets wat intrinsiek de beste aanpassing nastreeft en menselijke geest misschien zijn leest?
Want met het hebben van een geest kun je immers veel sneller aanpassen aan verandering dan louter een lichamelijk organisme dat zou kunnen doen
Maar de snelle evolutie van geest leidt in dit tijdperk tot systemen waarbij we kennelijk vinden dat het alleen moet gaan om poen
Waar is onze verwondering in onze door verzonnen economie nu tanende welvaartsmaatschappij
Waarin onze geest en lichaam na duizenden jaren nog steeds dag en nacht moeten werken om te overleven
Je maakt mij niet wijs, dat dat maakt ons als mensheid blij
En hoe zullen we gaan terugkijken op ons leven als we 80 zijn
Zouden we er om kunnen lachen of realiseren we ons dat ons aardse leven misschien anders had kunnen zijn?
Ach, ik weet de antwoorden niet
Mij rest van jongs af aan slechts verwondering
Ik hoop wel dat als ik 80 ben
Kan zeggen, ik was een tijdje op deze op zich buitengewoon mooie aarde, maar ook met zijn absurde mensheid zonder enig inzicht (meer) in werkelijke diepere waarden, maar had het al met al toch nog redelijk naar mijn zin
En ook realiseer ik me, als ik 80 ben en doodga; wie gaat daarom malen, wie herinnert zich nog iemand van 80 jaren terug?
Alles is immers eventjes als vorm van energie manifest, maar ook alles vergaat, dat is de cirkel van het leven
Dus oneindige energie, ook voor mij zal de dag komen, hopelijk niet te vlug
Dat je me gaat omarmen, maar ik ga daar niet in angst voor beven
Verwondering blijft....
Hoe is het mogelijk dat na een oerknal
Energie een planeet vormt
Er een bol van steen precies op de juiste afstand staat
Er ook op precies de juiste plaats een ster is die langdurig brandt
En waar na verloop van onvoorstelbaar lange tijd
Geëvolueerde energieën in de vorm van mensen
Elkaar dit soort elektronische berichten gaan schrijven
Energieën
Kennelijk scheppend qua intentie
Kijk maar naar dit verhaal
Gisteren was het er niet
Vandaag wel
Zou het een minuscuul steentje kunnen zijn in de evolutie?
Als energie juist de vorm van geest gekozen heeft om sneller veranderingen te kunnen doormaken heb ik dan ergens iets veranderd?
Wat blijft is dat dit verhaal in een uurtje of twee is geschreven en intussen ............
Splitsten energieën zich verder…..
Miljarden energieën geëvolueerd in de vorm van mensen interacteren…
En uiteindelijk zal het gebeuren dat vanuit deze nieuwe planetaire misten
Energieën zich tot betere menselijkere maatschappijen zullen materialiseren.
Waarin het doel is om het leven te vieren
Ik hoop in verbijsterende verwondering.
Groetjes, Atoomformatie