Elke avond lig ik in me bed
Denkend aan mijn dromen
Over de dingen die ik heb
En over de dingen die nog komen
Soms dan doe ik mijn ogen even dicht
Dan voel ik me even afgezonderd van alles, gewoon even licht
Maar dan knijp ik ze samen
Dan zie ik het weer, de dingen die op me afkwamen
Tranen stromen uit me ogen over me wang
‘k sla me armen om me heen, want ik voel me zo bang
Soms heb je gewoon de behoefte dat er iemand voor je is
Waardoor je even helemaal niemand meer mist
Je loopt over straat, je fietst naar school je eet en gaat shoppen
Maar niks kan me gevoel weghalen, ik kan het niet stoppen
Met een glimlach op me gezicht, en een onschuldige lach
Dat is hoe ik leef elke dag
Ben me plekje kwijt
Dingen gebeurd, waar ik niks aan kon doen.. maar toch heb ik spijt
Ik blijf wel doorgaan, met rode ogen, me haren door de war, me make-up uitgelopen
Blijf ik maar hopen
Hopen op het gene wat weg is
Hopen op de dingen die ik mis
Misschien kan ik niet op deze aarde ver komen en gaan
Maar dan weet ik in elk geval dat ik me best heb gedaan