Je tranen drukken zich tegen de grond
om de woedekreten niet te horen,
want ze splijten haast uit je hart
maar zolang jij niet toegeeft stapelen ze zich verder.
En tussen de stapels en stapelingen
rust ik. Ik lig en probeer me zelf te rusten
te wensen voor zover dat gaat.
Je hebt me in je hart bijgeschreven
totdat ik je weer loslaat of laat staan
voor een levenloos leven alleen met jezelf.
Ik lig hier maar. En probeer te rusten tussen
de woedekreten van jouw hart.
Schreeuwen wil ik om je tot stilte te wenken
je ogen sluiten, om je enkel in sprookjes
te vertellen hoe mooi de mensen zijn.
Ik zou je dwingen in mijn woorden te geloven,
maar bij gebrek aan kracht omarm ik slechts
en vergeef je jouw onrustigheid.Vergeef ook mij.
appelboom: | Maandag, september 03, 2007 07:03 |
Schitterbaar mooi... Met mijn liefs, een fijne dag, Vicky |
|
Sarah Blind: | Zaterdag, september 01, 2007 19:24 |
Voelbaar/herkenbaarheid. Knuf, |
|
little flower: | Woensdag, augustus 29, 2007 23:48 |
-zwijgt- kus |
|
anneke van dijk-ploeg: | Woensdag, augustus 29, 2007 13:12 |
indrukwekkende poezie! liefs, namaste, anneke |
|
Oorlam: | Woensdag, augustus 29, 2007 11:53 |
Wunderbar!:) | |
Mathilde: | Woensdag, augustus 29, 2007 09:34 |
eigenlijk past hier enkel stilte. die jij wel weet te vullen. liefs, |
|
Auteur: Marjolein. | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 29 augustus 2007 | ||
Thema's: |