honingbijtje: | Dinsdag, september 04, 2007 09:00 |
Lijkt of je Afasie beschrijft, zo pijnlijk, de woorden zitten wel in je hoofd maar je krijgt ze er met geen mogelijkheid uit. Intens verdrietig. Heel mooi door jou hier beschreven. liefs honingbijtje |
|
Quicksilver: | Dinsdag, september 04, 2007 08:51 |
Ontroerend en eenzaamheid spreekt uit dit mooie gedicht. In liefde, liefs Ducky |
|
roosjerood: | Dinsdag, september 04, 2007 08:34 |
droef maar oh zo mooi | |
Windwhisper: | Dinsdag, september 04, 2007 08:17 |
Ja zo droef...gelukkig kan hij nog horen, fluister ik maar in het positieve, al maakt het me droef dit te lezen Liefs Cobie Kuzzz Goede morgen Janny |
|
remie: | Dinsdag, september 04, 2007 07:57 |
zo gaat het vaak als we ouder worden, ik moest mijn vader ook vaak alleen achter laten toen hij ziek was...liefs remie | |
Gonny: | Dinsdag, september 04, 2007 07:00 |
Goede morgen lieve Jannie Mooi verwoord de onmacht in het leven. Liefs Gonny Dikke warme knuff |
|
_Ria_: | Dinsdag, september 04, 2007 06:16 |
Droevig toch prachtig geschreven! Liefs |
|
Evi: | Dinsdag, september 04, 2007 03:55 |
sterkte! | |
conan: | Dinsdag, september 04, 2007 01:36 |
onmacht om nog iets te zeggen woorden die niet meer komen de leegte van de muren... met toch nog dat kleine venster op de wereld..mooi verwoord liefs conan*** |
|
Auteur: Jannie Hoogendam | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 04 september 2007 | ||
Thema's: |