Geen hardheid bij t ontwaken
De wolken spraken spiegels
in het water dat ons scheidde
van zomergras en het weten
van ons beide
het geruis van vluchtten zweerde
spreuken op ons huid
bracht bekentenis tot leven
op de harde schil van t fruit
ik dacht man te zijn
wanneer de morgen tot mij sprak
maar schijn bedroog de zekerheid
toen ik bij t ontwaken geen hardheid meer bezat
elze
Jan van Dord: | Woensdag, september 05, 2007 20:54 |
Da,s lang geleden dat ik zo.n mooi gedicht heb gelezen !!! Kom binnenkort terug . Groet Lia Jan |
|
Hilly N: | Woensdag, september 05, 2007 20:08 |
Weer heerlijk om te lezen Elze. Lieve groet en mooie avond. Hilly |
|
kerima ellouise: | Woensdag, september 05, 2007 18:34 |
smile....een prachtig gelaagd schrijven...op de dubbele bodem van betekenis...meer dan het schillen waard...in zachtheid liefs kerima ellouise |
|
_Lieverdje_: | Woensdag, september 05, 2007 17:52 |
Prachtig geschreveen! Liefs |
|
Ritchie: | Woensdag, september 05, 2007 17:17 |
mooi geschreven | |
conan: | Woensdag, september 05, 2007 16:49 |
hier moet ik toch ook om lachen :)de slappe lach zelfs Elze , maat , ergens mis ik iets :) liefs conan*** |
|
Windwhisper: | Woensdag, september 05, 2007 16:41 |
Gewoon weer mooi en zeer intens deze woorden Liefs Cobie Kuzzz |
|
Auteur: elze | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 05 september 2007 | ||
Thema's: |