De wijze oude eik
de herfst breekt al vroeg aan
de oude eik kreunt van geluk
kan mooi die ballast van me af gaan
de wind zal de eikels naar beneden slaan
en dan plaagt hij die ene hond
die net met zijn pootje omhoog stond
schud ze nog even extra uit de dop
paar eikels vallen op zijn kop
dan buigt hij geholpen door de wind
naar die persoon die hij aardig vind
fluistert zachtjes lieve schat
schenk jou mijn allermooiste gekleurde blad