Drugs
Drugs
Verdwaasde ogen kijken me aan.
Totaal geen benul meer van het bestaan.
Sommige denken laat maar gaan.
Maar nee ik kan het niet negeren.
Zo'n bestaan kan ik niet begeren.
De heftige bewegingen maken mij een beetje bang.
Niet wetend wat hij nog allemaal kan.
Zwalkend loopt hij op zijn benen.
Lichtelijk te wenen.
op zoek waar zijn trip is geeïndigd.
Niet ver meer van zijn bestaan.
Nog een schot,dan ziet niemand hem meer staan.
Dan is het leven uit hem verdwenen.
Reacties op dit gedicht
| xCatharina: | Donderdag, december 06, 2007 18:06 |
| Wat drugs allemaal wel niet doet. Om bang van te worden. Mooi verwoord! Liefs, Catharina |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lichtpuntje | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 13 september 2007 | ||
| Thema's: | ||