Druppels vallen in het water,
Slechts een spoor van kringen achterlatend.
Woede doorstroomt mij,
bezorgt me steken in mijn zij.
Mijn denken aan jou is onverwacht,
ik had het niet verwacht, je hebt me in je macht.
Maar één ding heb ik meer in me macht als jij:
Jij hebt mij, maar ik heb liefde.
Ik zou je ermee kunnen verstikken.
Maar eerst wil ik je wat zeggen,
je duidelijk maken hoe ik over je denk:
Mij accepteren, kon je niet.
Je door mij laten steunen, wou je niet?
Waarom zei je: Ik kan het niet?
Je wilde niet.
Je zag het niet.
En nu nog steeds, zie je mijn verdriet niet.
Je ziet deze druppels niet.
Die hangen aan mijn kin,
zich nestelen in mijn ooghoek.
Je ziet niet wat ik wil zijn:
Ik wil de jouwe zijn.
Me nestelen in jouw armen,
en me aan jouw liefde kunnen warmen.