Ik schreef jouw naam op die elf septemberdag
Niet als dit, dat, of zo… ook niet met een traan
Maar als een vriend die er heel veel meer inzag
Dan hoe je zo plots zinloos bent heen gegaan
Ik schreef jouw naam uit liefde en met een lach
Omdat ik de weg naar haat niet wou inslaan
Die nu wereldwijd zo zinloos verspreidt lag
Bij hen die door verdriet zijn blijven stilstaan
Ik schreef jouw naam als een ontroerend verdrag
Beginnend van boven tot gans onderaan
Geen woede of angst voor een nieuwe aanslag
Indien onze kinderen elkaar verstaan
Ik schreef jouw naam ook op een Bonte vlag
Met een mooi veelkleurig toekomstig bestaan
Die ik Dan-niet beëindigt in een beklag
Omdat nu wij vredig verder moeten gaan