Doe me geen pijn
Ik heb dit niet verdiend
Tranen lopen langs mijn gezicht
Omdat ik zo niet wil zijn.
14 jaar en steigerend naar mij
Ik geef niet zomaar toe aan jouw wil
Ik kan niet alles goed vinden
Degene die me pijn doet… ben jij.
Wie maakt mijn tranen droog
Alleen is echt maar alleen
Ik voel me machteloos
Ik weet echt niet meer, alles zit zo hoog.
Ik voel me afgewezen
Niet eens meer jouw moeder soms
Ik ben niet iemand van de straat
Heb ik mijn liefde voor jou niet genoeg bewezen?
Constant die strijd die ik niet wil
En steeds weer overal afstand van nemen
Maar je veiligheid is me heilig
Dat zou het voor jou ook moeten zijn.
Doe me geen pijn
Jij en ik horen samen te zijn
Losmaken hoort er bij dat weet ik best
Maar het snijden in mijn ziel … doe me geen pijn…
Aquarel: | Donderdag, oktober 19, 2023 16:29 |
Jouw moederhart spreekt, breekt soms... Ik weet nog dat ik met mijn moeder veel strijd had, en terwijl ik boos naar boven stormde riep ze me na: "en toch houd ik van je." Vreselijk vond ik dat. Nu, jaren later, ben ik haar dankbaar. We hebben nog dagelijks contact. Ik ben nu 48, en zo blij dat ik haar nog heb en dat ze weet dat ik ook van haar houd. 14 jaar, Dan besef je gewoon niet hoe hard je die liefde nodig hebt, en duwt het steeds weg... sterkte Liefs, Aquarel |
|
Jacky*: | Zaterdag, november 03, 2007 22:06 |
Ik wou dat er boekjes bij zon kind zaten.. hoe doe je t goed... het doet pijn en toch voel je je trots dat ze mogen groeien...mijn warme dank voor jouw lieve woorden, kus! | |
karinvangelder: | Zaterdag, november 03, 2007 22:00 |
ontroering voel ik bij deze woorden sterkte liefs Karin |
|
Jacky*: | Maandag, september 17, 2007 12:34 |
We leven het leven in volle hevigheid zullen we maar zeggen. Ik hoop dat we hier allemaal onze les uithalen. Mijn dank voor je lieve steunende woorden! | |
honingbijtje: | Zondag, september 16, 2007 22:05 |
Kinderen weten feilloos waar ze je kunnen raken. Pubers moeten zich losworstelen om volwassen te worden. Soms moet je de teugels iets losser laten en soms weer strak aantrekken en het uitvinden waneer..... dat is het moeilijkst. Ik wens je heel veel liefde en wijsheid. liefs honingbijtje |
|
Jacky*: | Zondag, september 16, 2007 11:06 |
We hielden elkaar stevig vast en lieten tranen de loop... het is mooi dat we mogen toegeven aan onze emoties. helaas hoort t bij het groeien en dat doet beiderzijds pijn helaas. met al die lieve ondersteuning red ik het wel weer even(K) | |
Windwhisper: | Zondag, september 16, 2007 10:51 |
wat droevig klinkt dit...ja het is ook herkenbaar hoor zo0n opgroeiende puber kan soms best wel heel wild om zich heen slaan zodat je als moeder vertwijfeld er bijna van wordt, ik hoop dat alles weer goed kan komen, praat met haar als ze weer rustig is, niet schreeuwen hoor er tegen in, want dat werkt averechts en dan wordt het alleen maar verdrietiger voor beiden liefs Cobie sterkte hoor ook een moeder, nu een oma |
|
Jacky*: | Zondag, september 16, 2007 10:39 |
Dank je lieve Lena! Ieder woord hier geeft me kracht om door te gaan, mijn zoon van 14 komt vast wel goed maar niet zomaar. Ik weet dat we het goed doen zo samen maar soms is de pijn te veel en maakt schrijven me weer een beetje beter. Dat herkennen meer mensen hier denk ik! We groeien er samen weer van... zijn grote broer van 18 is er ook aardig doorheen gekomen hoor! Liefs van het andere vlindertje:d |
|
Butterfly_*: | Zondag, september 16, 2007 10:32 |
*slik* Prachtig...soms zijn kinderen wreed omdat ze niet weten wat ze met zichzelf moeten doen. Hou vol, probeer met je kind(dochter of zoon?) te praten. Laat zien dat hij/zij je kan vertrouwen. Hij/zij houdt van jou, maar zit in de knoop met zichzelf. Neem het aan van een 14 jarig meisje dat zelf ook heeft gesteigerd :) Liefs, Lena |
|
Auteur: Jacky* | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 16 september 2007 | ||
Thema's: |