Je had zoveel verdriet,
Maar troosten kon ik niet.
Ik kon wel met je praten,
Je niet ‘alleen’ laten.
Je verdriet heeft een plaats gekregen,
Want die zonneschijn kwam er na de regen.
Je hebt een geweldige indruk op me achtergelaten,
Een voetafdruk in mijn hart achtergelaten.
We waren zo verbonden met elkaar,
Het zijn rare gevoelens die ik ervaar.
Ik mis de gesprekken en je zalige stem,
Je neemt afstand, komt dat door hem?