Met de snelheid
van het brekend glas
ontwaren mijn gevoelens
in explosies
van vertalingen.
Slagregen
veroorzaakt watervallen
over de bladeren, gelijk
mijn ogen ontsteken
door het zoute overvloed.
Kruiwagens kruien
rotsblokken uit verleden
creëren overbelasting
spieren disfunctioneren
het moment van falen.
De mier sjouwt
onverwoestbaar hun last
door minimale openingen
beelden wijzigen
rationele benaderingen.
De nachtegaal
ontwaakt in wonderlijk lied
onbewust herkenning
paradijselijke schoonheid
hemels bewust mijn lach.
23-02-‘02/10:17