Opgeheven hoofd,
Ogen stralend open.
Hoewel van zijn waardigeheid beroofd,
Kan hij vol trots hopen,
Op een tweede kans,
Op leven zoals iedereen.
In zijn hoofd is het een zwoele dans,
Maar voor nu is hij alleen.
Alleen met zijn problemen,
Alleen met zijn gevoel,
Alleen hij kan ondernemen,
Alleen hij bepaalt zijn doel.
Van binnen voelt hij vrijheid,
Alleen zijn is geen straf,
Maar een kans op nieuwe blijheid;
Waarom was hij zo laf?
Een glimlach verschijnt, terwijl hij naar voren stapt.
Hij weet ook dat hij hier nooit uit zal raken,
Maar hij weet wel als enige dat,
De trein hier vandaag een ongeplande stop zal maken.