………
En we vonden het geluk
Het geluk van ons samen.
Het bewijs van onze liefde,
Onze grootste wens werd vervuld.
We hebben diepe dalen gehad,
En nu waren we op grote hoogte beland.
Zoveel pogingen mislukten,
Maar we hadden geduld.
Tot dat ene moment,
Dat ons geduld werd beloond,
We klampten ons aan elkaar vast,
Huilden tranen van geluk.
Dagen gingen voorbij,
Als in een sprookje leefden we,
Met een glimlach op onze lippen,
Ons geluk kon niet meer stuk.
..............
Tot dat ene moment,
Dat ons geluk werd verstoord,
Hevige pijn en de angst
Wetende dat het mis kon zijn.
De arts bevestigde onze angst,
We waren ons kindje kwijt.
Weer klampten we ons aan elkaar vast,
En huilden tranen, maar nu van pijn.
Dagen lang leefden we in een roes,
Zoekende naar een antwoord, een reden.
Het antwoord hebben we niet gevonden,
Misschien vergt dat ook meer tijd,
Nu houden we elkaar vast,
Wetende dat we elkaar niet verliezen,
We hebben ons kindje verloren,
Maar onze dromen zijn we niet kwijt.
Er zal een dag komen,
Dat we het geluk weer zullen vinden,
Onze wens zal worden vervuld
Die gedachten houd ons op de been,
We hebben verdriet,
Maar onze hoop blijft leven,
We hebben onze liefde voor elkaar,
Samen slaan we ons hier wel doorheen.