Moest het zo zijn? Nee
“Het moest zo zijn”
Ach hou toch op!
Geloof je nou echt
Dat die woorden mijn pijn verzachten?
Vertel mij dan maar,
Waarom het zo moest zijn.
Waarom ik dagen lang mezelf in de weg loop,
Mezelf in slaap huil tijdens die lange nachten.
Vertel mij dan maar waarom,
Ik deze leegte moet voelen,
Waarom ik een weerspiegeling van mijn verdriet
In zijn ogen kan zien.
Vertel mij nog eens,
Dat het zo moest zijn?!
Dit is niet ‘het lot’
En zeker niet wat ik verdien.
Probeer me niet te troosten
Met woorden die zo vanzelfsprekend zijn
Ze maken me boos en verdrietig,
Doen niets tegen deze pijn.
Wees er gewoon
Stilzwijgend maar aanwezig.
Geef me af en toe een knuffel,
Dat is voor nu het enigste medicijn.
Reacties op dit gedicht
| waandichtersland: | Zaterdag, januari 22, 2011 22:18 |
| ja, die woorden altijd maar weer en die medicijnen gewoon zijn met twee wapperende armen en een grote knuffel moeilijk uit te leggen:) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: WritingMoon |  
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 27 september 2007 | ||
| Thema's: | ||