De maan verdwijnt in de mist als ik door het bos loop met jou
hand in hand veranderd de nacht in donker rood geschilderde bomen
De vallende sterren hebben onze wensen uit laten komen
De voetstappen die we zetten in het mos vereeuwigen zich en verdwijnen langzaam
dwing mezelf om elke seconde twee keer over te doen
om geen spijt te krijgen
spijt om deze tijd te vergeten
spijt dat ik jou zal vergeten
spijt dat ik jou liefde zal vergeten
spijt dat ik jou...
ruimtes in elkaar gevouwen
licht en duisternis in elkaar verbonden
je zult het raar vinden
maar mijn hart is nu eens en voor altijd vast gebonden
Verliezen kan ik nu niet meer, verliezen wil ik nu niet meer