Telkens opzoek naar nieuwe aandacht.
Telkens nieuwe liefde waar ik naar smacht.
Ik wil je in mijn leven toelaten maar ook weer niet,
Ik wil je niet verlaten maar ik voel zoveel verdriet.
Jij kan me niet helpen en ik mezelf ook niet meer.
Ik moet naar de psycholoog want dit patroon herhaalt zich elke keer.
Ik kwets jou, maar nog meer mezelf.
Ik kan niet kiezen, ik wil je verlaten, nee ik wil je niet verliezen.
Ik weet het allemaal niet meer, ben te verward.
Ik ben echt de kluts kwijt, heb pijn in mijn hart.
Ik weet dat er nu iets moet gebeuren daarom heb ik ook hulp gezocht..
Kan niet meer tegen mensen, voel alleen achterdocht,
Iemand vertrouwen doe ik niet meer, ik heb dat wel geleerd.
Want als ik wel iemand vertrouw gaat het toch telkens verkeerd.
De enige op wie ik kan en moet vertrouwen dat ben ik.
Alleen ben ik zelf nu nog niet staat om dat te doen.., hopenlijk komt dat ooit wel.