soms in mokum parijs gemist
wat ik begon te haten daar
de obers in zwarte rok
structuur en strictuur
van Derrida en Deleuze
gemist
in een bruine kroeg
waar het over identiteit ging
en Nederland
ineens zin
om over deconstructie
te beginnen
mijn Amstel
vol pastis
te gieten
en vaag zag ik zelfs
in een oude man
nog Sartre
zitten
in mokum
parijs missen
al zo oud