Zo innig bij elkaar
als de dood was ik voor de dood
toen ik een jochie was van een jaar of acht
opoe was dood en
vader en moeder huilden
in een zinken teil stond ik daar verloren
ik mocht mezelf wassen
de kachel gloeide in de kleine kamer
en tranen liepen
op de bank zaten ze
nooit daarvoor had ik pa en ma zo gezien
zo innig bij elkaar in tranen
willem
Cora (ZIJ): | Donderdag, oktober 11, 2007 15:10 |
Diep, zeer intens, angst heb ik niet, voor niets, ja om dierbaren te verliezen, maar dat hoort, hoe cru ook, bij het leven, | |
yellow: | Donderdag, oktober 11, 2007 09:42 |
Wat intens beschreven dit. En ja, ook ik ben bang voor de dood. bedankt voor je toffe reactie. groetjes, Y. |
|
Free@Bird: | Donderdag, oktober 11, 2007 09:38 |
Intens en gevoelig schrijven Willem, zulke dingen laten altijd een groot indruk. liefs, kerima |
|
CBR: | Donderdag, oktober 11, 2007 09:20 |
Gevoelig gedicht. Liefs cbr xxx |
|
Artifex: | Woensdag, oktober 10, 2007 21:16 |
Een broos gedicht, tiptenend gelezen en gevoeld... Liefs, Artifex. |
|
Ria -rimpeling-: | Woensdag, oktober 10, 2007 15:58 |
Dat maakt een diepe indruk op een kind,je eigen ouders te zien huilen,iets wat je nooit meer vergeet! liefs Ria | |
appelboom: | Woensdag, oktober 10, 2007 14:04 |
Jouw droefrakende woorden brengen herinneringen met zich mee, een zinken teil van weleer... Liefs en een warme knuffel, Vicky |
|
red one: | Woensdag, oktober 10, 2007 13:35 |
rakend maar ook zo mooi Willem.. Dikke knuffel redje | |
Will Hanssen: | Woensdag, oktober 10, 2007 13:12 |
Stilmakend dit Willem.......... Liefs, Will |
|
lonely 1: | Woensdag, oktober 10, 2007 11:06 |
verdriet brengt mensen samen, mooi!!! liefs, lonely 1 |
|
conan: | Woensdag, oktober 10, 2007 11:06 |
intens moment dat je blijft meedragen als een kostbare parel...knap Willem liefs conan*** |
|
Fairouz: | Woensdag, oktober 10, 2007 10:59 |
Het is raar om je ouders te zien huilen Willem. Je was nog zo klein en vast bang ? heftig. Liefs voor jullie ? Jawel zeker wel Liefs Fairouz vanuit een somber Groningen. |
|
rovago: | Woensdag, oktober 10, 2007 10:31 |
Zo diep voelbaar. Geweldig! Groetjes. Roger |
|
Quicksilver: | Woensdag, oktober 10, 2007 10:16 |
Oei alweer zo''n herkenbaar raak gedicht...wat mij hier de adem beneemd... mijn liefs, knuffel dicky |
|
Gert: | Woensdag, oktober 10, 2007 09:50 |
Mooi delend neergezet Willem. Fijne dag, Gert |
|
sunset: | Woensdag, oktober 10, 2007 09:25 |
Smart kan inderdaad intens verbindend werken willem. En dat heb jij hier voortrefelijk overgebracht. Groetjes, sunset |
|
Hilly N: | Woensdag, oktober 10, 2007 09:04 |
En dat innig staat op je netvlies Willem. Ondanks verdriet dat zo samengevoel. Lieve groet, Hilly |
|
switi lobi: | Woensdag, oktober 10, 2007 08:58 |
Indringende herinneringen... zo''n klein jochie, eigenlijk een beetje ontredderd, onder de indruk van een groots emotioneel moment... Ik geef hem een liefdevolle aai over de bol, dikke kusss Liefsliefs, switi lobi |
|
roosjerood: | Woensdag, oktober 10, 2007 08:37 |
zo triest en meevoelend verwoord , ben er stil van | |
Windwhisper: | Woensdag, oktober 10, 2007 08:32 |
Ja Willem hun verdriet verenigde...en toonde dat aan jou ..... zo vanuit in een zinkenteil zittende klein angstig jongetje , jij zag de tranen...jij mocht jezelf wassen en er was zoveel liefde...te voelen in jouw gedicht. en toch die dood....van opoe zo dichtbij Liefs Cobie Goede morgen. een herinnering die op het netvlies blijft. Kuzzz |
|
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 10 oktober 2007 | ||
Thema's: |