Jij....... ik.
Hand in hand..... verlieft.
Zwijgend.
We lopen door kleurrijke velden,
bedekt met een deken van liefde.
Je kijkt in mijn ogen.
Zonder iets te zeggen vertel je mij....
hoe gelukkig je bent.
Achter mij, hoor ik de stemmen
van onze kinderen.
Ze plukken bloemen voor mama.
Ze stralen….
spelen
onder de zon.
Plots wordt het donker.
Dan een flits.
Ik doe mijn ogen open.
Kijk op mijn wekker...
en besef;
Ik moet opstaan...
Ik moet weer strijden, tegen jouw leugens.
Ik zet een kop koffie,
neem een slok en kijk naar buiten,
over de kale velden.
Janny Scheybeler de Jonge: | Zaterdag, oktober 13, 2007 10:20 |
prachtige droom,maar het is een droom het beste groetjes janny |
|
henk jans: | Zaterdag, oktober 13, 2007 09:16 |
wat een onverwachte ommekeer van zo''n lieflijk gedicht. geef de moed niet op groeten henk |
|
Auteur: Stille Bart | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 13 oktober 2007 | ||
Thema's: |