je spreekt de woorden die me vermoo

zachtjes vraag je me

of het dit nu is

wat ik wil

het lijkt

net alsof je me ermee kilt

Het voelt zoals

Lopen maar niet volgen kunnen

Rennen maar niet inhalen

Willen

stilletjes spreek je de woorden

die me langzaam vermoorden

Zachtjes vraag je me

Of ik het me niet inbeeldt

Dat het wel zal overgaan

Zo laat je me weer een beetje vergaan

je spreekt tegen me

de woorden die ik net niet horen wil

waarmee je me zachtjes laat verdwijnen

En af en toe

Weer eens tot de werkelijkheid laat komen

-nouch-

*stukje van comming out en gevoel erbij,over accepteren en loslaten*

Geschreven door

brokendoll

Reacties op dit gedicht

brokendoll vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Romi :	Dinsdag, oktober 30, 2007 20:09
Prachtig gedaan.. K ben er stil van. Heel veel herkenning vind ik in jouw gedichten, dat is echt fijn :) Liefs

Over dit gedicht

Auteur: brokendoll
Gecontroleerd door: Sheena
Gepubliceerd op: 13 oktober 2007
Thema's: [Leven] [Homoseksualiteit]