een meisje... in een cafe
haar vader en moeder waren mee
ze had al borsten. Nog klein
ook wist ze ongesteld te zijn
ze keek wonderlijk bewolkt
het leek dat haar denken was bevolkt
door te veel toekomst, verwarring, geluk
tussen de huizen
op maastrichtse klinkers
sneeuwt het
En een hoer die daar staat
huivert, en krijgt daardoor per ongeluk
een kindergezicht
Op de lagere school was het warm
en nu is het koud geworden
het zal bewerken zijn waarin het zat
het beste ermee voorgehad
en mischien wist iemand al ongeveer
dat ze er zou zijn op een keer.