je ligt met je gevoelens in de knoop,
je loopt er niet mee te koop.
want hoe zouden ze reageren?
maar na al die keren,
wil je het nooit meer vertellen!
het zijn die dingen die door je hoofd snellen,
het gesnater en geplaag
zijn voor jou de volle laag!
je ziet het niet meer zitten
door al dat vitten
en dan nog alles dat daar bij komt
maar daarover hou je je mond!
je denkt"zou ik geen zelfmoord plegen?"
want dit alles begint veel te hard door te wegen!
toen je zei dat je wou kappen met het leven,
stond ik op mijn benen te beven.
ik en iedereen die je kent
zal zeggen je bent wie je bent
geef het leven niet de bons
doe het niet en blijf bij ons!!!!