En in de melancholie van mijn bestaan,
in de nostalgie van mijn denken,
Vaar ik over de kronkels van mijn zijn.
Adem ik nood,
verlang ik langer meer.
Doornenkransen verspreid over maagdelijk witte lakens.
Engelenliederen vullen de leegte van morgen.
Terwijl zij schepen zullen kapen.
Wiegt de dood het leven in slaap.