Soldaten zonder onschuld.
De deur slaat open,
De kamer staat gevuld
met soldaten zonder onschuld…
Lacherige soldaten
met wapens in hun hand.
Ze omringen je ouders aan iedere kant.
Je ziet hoe ze je vader vastbinden
en hoe ze je moeder misbruiken,
maar jij blijft onderduiken.
Door een gaatje in de kast
zie je alles gebeuren.
Je ziet hoe andere soldaten het goedkeuren.
Na een tijdje is alles voorbij
en vertrekken de soldaten.
Zonder om te kijken naar wat ze achterlaten.
Je vader is gestorven…
Je moeder is in shock…
En jij kijkt constant naar de klok.
Je hoopt op hulp in deze oorlog,
Voor de armoede in het land
maar dat komt altijd naderhand.
Dan is het leed al geschied.
Je bent nu je vader kwijt
maar voor afscheid was geen tijd.
Je vlucht met je moeder
naar een ander land.
Daar ben je nu op een veilige afstand.
Wat je gezien hebt blijf je zien.
In gedachten altijd bij de inval
waar de soldaat je vaders leven stal…