Alles
Wat een gedoe
ik zie het allemaal niet meer zo zitten
het word teveel
probeer iedereen zoveel mogelijk op afstand te houden
zodat ze me niet zullen missen
als ik er niet meer ben
ik geloof al niet dat iemand me kan missen,
maar om die kans zo klein mogelijk te houden
ik wil niemand pijn doen
niemand lastig vallen
maar toch gebeurt het keer op keer
ik wil dit niet meer
iedereen moet me maar met rust laten
maar diep he..
heel diep weet ik
dat ik al die mensen nodig heb
meer dan nodig
Ik wil ze het liefst allemaal vasthouden
zo dicht mogelijk tegen me aan
maar het kan gewoon niet meer
ik vraag teveel als ik me open zou stellen
en dat ben ik het gewoon niet waard
het lukt me gewoon niet,
ik heb er trouwens ook geen zin meer in
ik heb niet eens de zin om op te staan
om weer zo'n klotedag te beginnen
elke dag is verschrikkelijk
Ik heb de liefste vrienden van de wereld
een juf die voor me klaarstaat, altijd
ze zijn mijn alles
mijn vrienden, mijn juf,
ze betekenen zoveel voor me
maar ik hou ze op een afstand
doe afstandelijk tegen ze
stoot ze af
om ze zoveel mogelijk te beschermen tegen mij
zo super graag zou ik juist van hun
een arm om me heen willen
een kus op m'n wang
en dat ze tegen me zeggen
dat het goed komt,
dat ze me zullen helpen,
dat ze voor me klaar staan
al deze dingen weet ik
ze zullen me helpen en er voor me zijn
maar ik wil het ze gewoonweg niet aandoen
ik kan het niet
Ooit hoop ik
dat ze me vergeven dat ik ze mijn ik voor me hou
schuldig voel ik me
zeker
maar ik kan ze het niet aandoen..