voegen
het voelt alsof de bladerval
oneindig langzaam gaat
traag in nerven krommen
met scheuten tot in worteling
ondanks reeds kale takken
de prikkels blijven komen
ruw losgerukt te worden
in storm naar de aard
wijl hars troebel traant
onophoudelijk verborgen
in de groeven van de bast
tot voegen naar de tijd
enjaeva: | Vrijdag, november 02, 2007 12:12 |
een beauty mooi hoor liefs eva enja | |
lommert: | Vrijdag, november 02, 2007 08:10 |
goede morgen Maria;)...wat een voelen in je woorden...de 1e strofe ..zo mooi liefs van mij willem |
|
Dirk Hermans: | Vrijdag, november 02, 2007 00:21 |
zeer goed verwoord | |
dichterbij: | Vrijdag, november 02, 2007 00:07 |
moet natuurlijk ooi zijn truste |
|
dichterbij: | Vrijdag, november 02, 2007 00:07 |
heel ooi neergezet lieve groet |
|
Auteur: maria | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 02 november 2007 | ||
Thema's: |