Tussen het helmgras vallen de vlinders op
de wind zweven trage minuten
kring op loop.
De dag, onaangeroerd en zeker
van onbedekte ogen
richt zich op
en strandt dan aan mijn oever.
Ik breek het open,
ontelbaar licht
een droom tot leven
gedicht.
Marousia: | Zaterdag, november 10, 2007 22:32 |
Werkelijk een pracht van een gedicht. Graag gelezen en ook herlezen. Liefs van Marousia | |
Hilly N: | Vrijdag, november 02, 2007 21:43 |
Dit is mooi hoor. Groet van Hilly |
|
Quicksilver: | Vrijdag, november 02, 2007 11:27 |
wauw, beautiful dit gedicht liefs, knuffel Dicky |
|
honingbijtje: | Vrijdag, november 02, 2007 05:52 |
chappeau, bijzonder mooi. liefs honingbijtje |
|
appelboom: | Vrijdag, november 02, 2007 01:47 |
Diepe buiging... klasse dit! Liefs en slaapzacht, Vicky |
|
Erna Muermans: | Vrijdag, november 02, 2007 01:41 |
een beauty-ke groetekes |
|
Dirk Hermans: | Vrijdag, november 02, 2007 00:26 |
mooi | |
Auteur: Edwin van Rossen | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 02 november 2007 | ||
Thema's: |