Breekbaar afscheid.
Bewegingsloze lippen vormen
kille, koude woorden.
Zijn afstandelijke houding
verafschuwd haar.
Zijn ogen glijden langs
vergiftigde, rode lippen.
Terwijl tranen blinken.
Het afscheid wordt
genomen. Herinneringen
glijden langs zijdedraden.
Breekbaar, bottenbroos.
Net als zij.
Laatste woorden, beelden.
Haar hand in de zijne.
Neusje-neusje en verliefde
gebaren vervlogen.
Was het de regenboog
die zich aftekende, zodat
wonden weer konden
helen?