Zo chaotisch in mijn hoofd,
steeds maar weer.
Ging het maar over,
mijn leven is er door bepaald.
Tranen die ik niet kan bedwingen,
rollen over mijn wangen.
Wat moet ik hiermee,
logische emoties die niemand begrijpt.
Zelfs de simpelste taak,
kost teveel energie.
Op mijn tenen moeten lopen,
bang dat het anders niet af komt.
Niet wetend of ik dit schooljaar red,
bang voor de gevolgen.
Geen buitenstaander willen zijn,
alleen begrip heb ik nodig.
Zo chaotisch in mijn hoofd,
ging het maar over.
Zo verder leven kan ik niet,
elke dag zo moe en vol emotie.