zonnegoud
de wolken versnelden met vlagen
verkrampt in jacht van de herfst
gelijk de scheuten in spieren
zenuwsnerpend als een prooi
het diepe grijs van de lucht
leek te beïnvloeden met lood
nabij de waarheid aan het licht
broos tot en met de zekerheid
edoch een spaarzaam straaltje
koppelde zich immer aan de hoop
trouw aan het hart als zonnegoud
met geloof tot kans van helen
Marousia: | Dinsdag, november 13, 2007 21:43 |
Blijf hopen, heel mooi verwoord. Prachtig! Sterkte en liefs van Marousia | |
hiljaa: | Woensdag, november 07, 2007 09:44 |
blijven geloven en hopen sterk verwoord knufleifs--hiljaa-- |
|
switi lobi: | Woensdag, november 07, 2007 08:19 |
Mijn kaarsje brandt lieve maria. Sterkte! Liefs... |
|
honingbijtje: | Woensdag, november 07, 2007 00:43 |
een vonkje is genoeg om een vuur te doen ontbranden, zoöok een klein zonnestraaltje. liefs honingbijtje |
|
less - no more: | Woensdag, november 07, 2007 00:40 |
dat het Zonnegoud je mogen helen, niet als kans, maar als wetenschap ;) sweets, Jan |
|
fortuna: | Woensdag, november 07, 2007 00:16 |
heling in gouden kleuren. Sprankelend mooi Maria. ;) Liefs |
|
dichterbij: | Woensdag, november 07, 2007 00:08 |
een mooi diepzinnig gedicht lieve groet |
|
Auteur: maria | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 07 november 2007 | ||
Thema's: |