Een regensluier beweegt
door ongesloten luiken
kust de tijd, beklopt het grijs
tinten van een ander jaargetij.
De nachtkaars beroert sterren
schuilt in tedere aanraakbaarheid
huilt om onverlichte verten.Stormdruppels tellen eeuwigheid
op het ongeschreven behang.
fortuna: | Maandag, november 12, 2007 21:34 |
wow! Poezie met een hoofdletter... ;) Liefs |
|
appelboom: | Maandag, november 12, 2007 16:55 |
Prachtpoƫzie, Edwin ! Liefs en een fijne avond, Vicky |
|
DrieGeetjes: | Maandag, november 12, 2007 13:20 |
:) |
|
kerima ellouise: | Maandag, november 12, 2007 12:28 |
zuchttttttttt...prachtig gedicht om onder te schuilen EvR....keer op keer ! liefs kerima ellouise |
|
dichterbij: | Maandag, november 12, 2007 10:36 |
een nadenkertje mooi geschreven lieve groet |
|
Auteur: Edwin van Rossen | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 12 november 2007 | ||
Thema's: |