Zijn
ik ontdekte mijn diepste
dodeloze zijn
gemarkeerd door mijn geest
inmens doch sereen
het ontmoette een wereld
met een onsterfelijk zicht
een goddelijk spektakel
van een menselijke scene
geen pijn of verdriet
van het hart en vlees
kan het pure en stemloze
beinvloeden
gevaar en angst
op jacht naar geloof
niet langer belangrijk
in mijn zijn
immers mijn tijdloze geest is vrij
er is slechts in getuige in mijn borst
de oneindige substantie
van mijn ziel in het zijn
dood soms dichterbij
en de toekomst eiste zijn tol
mijn ziel hoort het waaien
in het huis der natuur
van mijn dodeloze zijn
Marousia met liefs en liefde
switi lobi: | Maandag, november 12, 2007 23:54 |
De pure ziel zwerft in tijdloos vertoeven door het leven... erg mooi! Liefs... |
|
ben.k: | Maandag, november 12, 2007 22:18 |
*** | |
Quicksilver: | Maandag, november 12, 2007 21:29 |
Deze zin bewonder ik enorm... immers mijn tijdloze geest is vrij ik denk even voor mij uit in, onze tijdloze geest mag zich gelukkig altijd vrij weg banen, is altijd op weg in het leven, in toekomst, zelfs in verleden tijd! liefs, knuffel Dicky |
|
jasmientj..: | Maandag, november 12, 2007 20:33 |
mooi gedicht | |
Tineke Wilgenburg: | Maandag, november 12, 2007 20:28 |
wat een mooi puur gedicht graag gelezen lieve gr |
|
Auteur: Marousia | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 12 november 2007 | ||
Thema's: |