Ik heb het verteld en het was even stil..
…Toen knikte je naar mij,
Zoveel mensen om ons heen
Maar niemand was erbij.
Stralende ogen, en een grote lach
Zo fietste je weg,
Het was een onvergetelijke dag.
Nadat je het had vertelt
Ging mijn hart razend tekeer.
Zo fietste je weg
Jammer, ik zag je maandag pas weer.
Een heel weekend met gedachten
Ik wou dat ik gelijk al bij je was.
Het duurde lang, maar na al dat wachten
Kon ik je eindelijk weer zien zitten in de klas.
Mijn ogen en jouw ogen
We konden elkaar niet ontwijken.
Alles was onzeker
Maar verliefd mochten we niet lijken.
Het duurde zo lang
Van geluk kon ik wel gillen.
Alleen was ik stiekem bang
Bang, dat je niet zou willen.
13 januari, om niet te vergeten.
Toen was ik jarig
En jij mocht komen eten.
Ik wist niet waarom, ik wilde je gewoon zien.
Toen op me kamer zaten we te praten
Ik vond het eng werd ik teleurgesteld misschien?
Onze blikken werden echter
Het gesprek liep eindelijk rond.
Voor mijn gevoel werd het hechter
Steeds dichter naast jou op de grond.
Rustig werden onze handen één
Alles ging zo lief en fijn.
De snelle tikken van mijn hart die niet verdween
Maar zo geweldig om met je te zijn.
De tijd was gekomen..
Na deze bijzondere dag.. het is echt waar…
Het bleef niet meer bij dromen
Toen kwamen we toch echt bij elkaar!
+ Nu al 4 ongeloofelijke mooie jaren samen!!+