Dorp Velsen……
Soms lijkt het of men d’ oude geest
nog in het dorpje Velsen leest.
De klank van Bonifatius preken
is uit de dorpskerk niet geweken.
De pandjes nu als monument
hebben die oude tijd gekend.
Wat werkers van de graverij
liggen eendrachtig op een rij.
Het weeshuis . Huis voor oude mannen
is overdekt met nieuwe pannen
maar straalt iets van allure uit
van een destijds gebouwd besluit.
De oude kloostermuur geborgen
omsluit wat tuinen met hun zorgen
het kruid is nu groenten en bloem
maar toont iets nog van vroeg’re roem.
Het oude raadhuis staat te pronken
met gevelbeelden die verzonken
iets melden uit vergane tijd
ons onbekend, hoe het ook spijt.
Het rode hert ,waar eens de paarden
in bonte rij zich hier vergaarden
om na een lange stoffige rit
te genieten van wat aards bezit.
Veel is voor het kanaal verdwenen
daar waar ’t moderne is verschenen
buigt ’t oude dan haar hoofd
en wordt ’t verleden ons ontroofd.
Toch hangt de sfeer van oude tijden
nog in de oude smalle straat
als men daar proevend verder gaat
zich aan dit ouds te wijden..
th