Wanneer je aan iets begint doe je dat met grote moed.
Je denkt dat je alles aankan, je gaat ervoor.
Niets, neen niets zal je tegenhouden...
denk je.
En zo begon ik aan een zelfstandig leven
in een iets kleinere lokatie
die moest opgewerkt worden naar een prima iets.
En dat lukte, de omzet werd steeds hoger
en we namen de zaak over.
Maar toen kwam er leegstand in de gemeente.
En veel nightshops en telefoonwinkels.
En de omzet begon een neerwaardse trend te kennen.
Maar ook de kostenstructuur van de zaak werd steeds maar groter.
En het ergste van alles, de personeelskosten werden alsmaar hoger.
Maar we hadden gelukkig nog een rokersruimte en de zaak bleef enkele jaren stabiel tot de Belgische regering ook het rookverbod inriep, we hebben nochtans een goede rookafzuiging hangen.
Dat zorgde sinds vorig jaar nog eens voor een daling van 10 % omzet waarvoor ik de regering dank.
En op die manier leid ik nu een leven van 6 dagen 14 uren werken per dag van 's nachts tot 's avonds en op zondag de zaak komen schuren.
Wat doet dat met een mens?
Het maakt je psychisch moe,
Het maakt je lichamelijk moe.
Het maakt dat je geen tijd meer hebt voor andere dingen.
Geen hobby's, geen tv, alleen nog internet tussendoor eten en slapen
en cijfertjes en nog eens cijfertjes.
Op den duur leef je in een zeer gesloten wereld
met geen enkel sociaal contact rondom
want klanten neem je niet mee naar huis.
Maar mijn geld zit erin, en van deze levensstandaard kan je gezin(tussen haakjes) goed leven.
En vanavond zit ik met mijn laatste adem
voor ik ga slapen dit nog te typen
want je wil toch tenminste nog iets delen
in je opgesloten leven.
Wil jij misschien ook zelfstandig worden?
Een goede raad...
---begin er niet aan---
---tenzij je gek bent natuurlijk---
---zoals ik---