Ik kus de lelies op je ogen
klim door het gras omhoog
en laat me meezwaluwen
met een zwoele windzucht.
De hemel was zelden koeler
dan het dauw, parelend
tussen heuvels van verlangen.
Ik heb geen aardevrees,
toch ben ik bang
mijn onsterfelijkheid te verliezen
in de onpeilbare diepte van je ogen.
appelboom: | Zondag, november 18, 2007 20:58 |
G e w e l d i g ! Liefs en een fijne avond, Vicky |
|
fortuna: | Zondag, november 18, 2007 18:46 |
prachtige liefdespoezie. zo uit het hart gegrepen. ;) Liefs |
|
Hilly N: | Zondag, november 18, 2007 14:30 |
Wat is dit prachtig. Om te herlezen! Lieve groet, Hilly |
|
*Ria Klein Herenbrink* Raira: | Zondag, november 18, 2007 11:50 |
.................... ja ik ben stilgevallen met zoveel emoties beschreven liefs Ria |
|
kerima ellouise: | Zondag, november 18, 2007 11:35 |
achhhhhhhhhh zoooo diep zijn mijn ogen niet hoor EvR ....grinnik....(a) prachtig gedicht ! genoten ! liefs kerima ellouise |
|
Quicksilver: | Zondag, november 18, 2007 11:30 |
in een woord Prachtig... ik wordt er stil van warme knuffel liefs,Dicky |
|
sunset: | Zondag, november 18, 2007 08:28 |
Heerlijk meer dan graag gelezen liefdesgedicht Edwin. Groetjes en geniet van je dag, sunset |
|
Fairouz: | Zondag, november 18, 2007 07:06 |
gelezen en herlezen Mooi dit !! | |
Fri..: | Zondag, november 18, 2007 01:50 |
Heerlijk dit gedicht te lezen, Liefs |
|
Windwhisper: | Zondag, november 18, 2007 01:45 |
Prachtig wat mooi dit voor het slapengaan te lezen truste liefs Cobie |
|
Auteur: Edwin van Rossen | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 18 november 2007 | ||
Thema's: |