Gekild onder het niet kunnen slapen
Gekild onder het maar blijven gapen
Alles achtervolt me in me dromen
Kan niet weg, kan nergens komen
Kan niet rusten, blijf maar doorgaan
Tot dat het stopt, Het zo doorgaan
Ik ga er bij neer, het maakt me kapot
Verdrietig, me hart op slot
Elke dag weer verder, Als een lijk
Al dat gepraat al dat gezeik
Gevoelens op, me hart in stukken
Ik roep elke keer het gaat me lukken
Maar uiteindelijk gaat het niet meer
Want het doet te veel zeer
Slapen, rusten, liefde en hoop
Waar zijn die dingen, waar ik zo hard in geloof
Laat me een keer rusten, rusten met me ogen dicht
Geen zwarte dromen, maar dromen met licht