Hij noemt het vriendschap, ik vertaal het enkel als angst
Bij het horen van die onbegrijpelijke taal
Die ook zij schijnt te spreken, haar sierlijke woorden
Klinken tussen het gejodel en bacchanaal

Het is als sirene die joelt in mijn hoofd
Éen die je waarschuwt voor naderend gevaar
Ik heb het geprobeerd uit te zetten, loos alarm
Maar mijn hart maakt nog altijd bezwaar

Ik weet dat hij in haar ogen kijkt
Haar lichaam ziet, heeft gezien, hij weet
Achter haar jurk schuilt zo’n andere wereld
Èn hij weet dat het vreet

Ik weet dat ik in zijn hart zit, niet zij
Zij laat hem vrolijk voelen, ik veel meer dan enkel blij
Ik liet tranen van geluk stromen, zij zijn tranen van smart
Zij zag enkel zijn lijf , ik zie het binnenste van zijn hart

Hij kijkt in mijn ogen, ziet mijn jurk als een deur
naar mijn wereld waartoe hij toegang heeft
En ik weet dat hij ook weet, dat ergens daar mijn angst vreet
De angst dat hij nog steeds in haar wereld leeft…