Mijn brommer, of weer een ode aan ma
Vijftien jaar en nog niet bevoegd om op een brommer te rijden. Een knaapje met een laatste snotterbel nog dat na veel zeuren en een beetje zelf sparen een bromfiets lospeuterde van pa en ma. Er mocht nog niet op gereden worden…nog een maandje wachten voordat ik zestien zou zijn. Maar mijn gat jeukte.
Naar school gaan had ik een broertje dood gekregen …leraren waren goed als brandhout ( er is niet veel veranderd;)…en de Ulo( toentertijd ) heb ik niet afgemaakt…..ik moest en zou met mijn handen werken en begon als lasser in een klein fabriekje twee straten verder van het ouderlijke huis. De bromfiets in de schuur
riep me op een dag al van verre en lonkte met haar knalpijp van chroom.
En terwijl iedereen nog op één oor lag, klauterde ik door het slaapkamerraam, sloop op ‘ kousenvoeten ‘ naar de schuur en liet haar een brommer armer achter. Een straat verder, bijna bij de zaak durfde ik mijn bezit pas te starten.
Op de zaak, zo trots als een hond met zeven lullen, aangekomen liet ik mij met het nieuwe cadeau bewonderen. Tijdens het werk kwam de directeur en vroeg of ik even naar het dorp kon gaan om een boodschap voor hem te doen. Wat graag, en ik startte mijn nieuwe aanwinst. Op de terugweg zag ik nog een oud klasgenootje, een meisje ( echt wel een lekker stuk) op de fiets waar ik nogal verkikkert op was toen die tijd en wat is er mooier dan haar aanspreken met dat glimmende ding onder je kont. Ja, nu had ik het lef wel. Zag haar al op mijn buddyseat zitten met haar opwaaiende petticoat met haar armen om me heen.
Helaas, van rechts kwam er een motorrijder de hoek omzeilen en ik reed met een behoorlijk gangetje ( ik, nog steeds als een hond met……)hem vol in de flank. Wat deed die lul bij mijn bijna verovering hier ?.... Mijn bromfiets had geen schrammetje maar de motor vloog over de straat met man en al en ik hoorde later dat de motor total loss verklaard zou worden.
Politie erbij en er werd uitbundig geschreven. Ik scheet in de broek van angst en loog me een jaartje ouder. Maar meneer de pliesie geloofde me direct al niet. Natuurlijk kwam de waarheid al snel boven water, en met de sterke arm werd ik naar huis vervoerd. De bromfiets onderweg aan de arm bleef er stil onder. Hoe de motorman het er vanaf gebracht had….ik zou het niet meer weten.
En thuis aangekomen: dat zal een flinke bekeuring worden mevrouw en schadevergoeding. Gelukkig was de brommer verzekerd( vooruitziende blik?) en ma verkondigde met een stalen gezicht dat ik de bromfiets van pa had gestolen, ( staat op mijn mans naam…KIJK ) ik het sleuteltje gevonden had van het kettingslot( hè ???…helemaal nieuw voor mij ) en onmogelijk mij hele dagen in de gaten kon houden… ….en nog veel meer ontlastende verklaringen…..ik heb al die tijd gezwegen in alle talen…zeker toen ma het kettingslot uit de schuur toverde….naar de grond kijken leek me voldoende. ….
Alles werd vergoed door de verzekering en zelfs de bekeuring hoefde niet betaald te worden. Maar het kettingslot is mij vandaag de dag nog een raadsel. Ik heb er nu wel een theorie over:;)…….kreeg mijn lesje geleerd en liet nog een maandje de brommer onberoerd ‘ van pa ’ in de schuur staan. De volgende dag in het dorpsblaadje: jongen steelt stiekem bromfiets van vader…enz.
willem
Quicksilver: | Dinsdag, november 20, 2007 22:48 |
heerlijk om deze kwajongens streken te lezen..ooit heb ik stiekum de Kreitler van mijn broer gepikt, haha het ging goed totdat ik mijn vader tegenkwam, ja dan kun je wel raden wat er toen gebeurde.. prachtig dit warme knuffels, liefs Dicky |
|
red one: | Dinsdag, november 20, 2007 18:11 |
hahaha oh wat schrijf je toch heerlijk en een RAP bromfiets was tie ook rap? :):):) hahaha Liefs |
|
Ria -rimpeling-: | Dinsdag, november 20, 2007 14:42 |
Wat een kwajongensverhaal! Heb er van genoten! liefs Ria |
|
conan: | Dinsdag, november 20, 2007 12:23 |
kan men eigenlijk van zijn vader stelen ? Heikel juridisch probleem hoor.... maar leuk belhamels verhaal.. ik herken de dichter al in de brommer....;) liefs conan*** |
|
Peter van Tiel: | Dinsdag, november 20, 2007 11:51 |
Prachtig verhaal, met een glimlach gelezen. De romantiek van vroeger! Konden we die tijd nog maar eens overdoen hè Willem. Tot morgen, Peter. |
|
MG Yellow: | Dinsdag, november 20, 2007 11:44 |
Ik had een MBK brommertje in dien tijd, de tijden zijn nog niet veel veranderd. Onlangs zag ik er weer één op de rolletjes staan. graag gelezen, Marc |
|
Roo$je: | Dinsdag, november 20, 2007 11:38 |
:d With lots of Love, Kus |
|
sunset: | Dinsdag, november 20, 2007 10:21 |
Tja, ik heb mijn kinderen steeds voor de keuze gesteld: ofwel een brommer (maar eerst met zestien dan natuurlijk en ook niet eerder in huis) en GEEN rijbewijs van pa, of Geen brommer en pa betaalt het autorijbewijs. Enkel mijn jongste koos voor het laatste (kreeg er tussendoor nog een wagen bij *bloos*). Onnodig te zeggen dat de beide oudsten het nu nog jammer vinden van hun keuze van toen. Groetjes, sunset |
|
theo: | Dinsdag, november 20, 2007 10:08 |
ja een mooi gedicht denk ik. :) Het rijmt niet. LOL. | |
H.J.: | Dinsdag, november 20, 2007 09:45 |
Ja Willen, door schade en schande wordt een mens wijs. die schande is het ergste niet, maar die schade:) wijze woorden van mijn opa toe ik de citroën cv 2 van mijn vader wat roder van vorm reed, en geloof het of niet het was de rap van de buurjongen. een heerlijk terugkeren naar ooit laat jij beleven. een mooie dag gewenst en kijk uit met oversteken grijns H.J. |
|
tweety-ysje: | Dinsdag, november 20, 2007 09:38 |
whoo weer mooi lommert!! xxx | |
Windwhisper: | Dinsdag, november 20, 2007 09:02 |
Willem wat een moedertje had jij zeg, Ze begreep jou zo goed, Liefs Cobie ach ja die motorrijder, gelukkig werd het vergoed Goede morgen kuzzz |
|
Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, november 20, 2007 08:49 |
je bent dus behoorlijk verwend!!!!!!!! groetjes janny |
|
Annemieke van der Ven: | Dinsdag, november 20, 2007 08:32 |
:) toch wel liefs.. |
|
Artifex: | Dinsdag, november 20, 2007 08:13 |
Wat een verhaal, en wat een geweldige moeder! Liefs, Artifex. |
|
honingbijtje: | Dinsdag, november 20, 2007 08:13 |
Die lol was er dan rap af. Genoten van je verhaal. jaaa die brommers, mijn oudere broer had er ook één, ik was 14 en mijn moeder stond opeens achterthuis, de rest laat zich raden. liefs honingbijtje |
|
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 20 november 2007 | ||
Thema's: |